Saturday, July 14, 2007

အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ

ဒီဘုရားေလးရဲ႕ အ၀င္မုခ္ဦးနားက ဇရပ္မွာ တညေနကုန္ ထိုင္လ်က္ ရီေ၀ေ၀ ေငးေမာေနေသာ အဘိုးကို အေဖာ္ျပဳလ်က္ ကၽြန္မ ထိုင္ေနရင္း ဒီေလာက္ႀကီးေတာင္ အဘိုးဘာေတြမ်ား ေတြးေတာ ခံစားေနမည္ကို သိခ်င္လွပါသည္။ သို႕ေသာ္ အဘိုးရဲ႕ အေတြးစဥ္ေတြျပတ္ေတာက္သြားမွာ ခံစားလက္စ အရွိန္ေလးေတြ ပ်က္သြားမွာ စိုးရိမ္လို႕ သည္အတိုင္းၿငိမ္ရင္း အဘိုးေငးရာသို႕ လိုက္ေငးေနမိသည္။ အညာမိုးက ဖုန္သိပ္ ရံုေလာက္ ရြာသည္ဆုိရံု တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္…
မနက္က အေစာႀကီးထကာ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး အာဇာနည္ေန႕တိုင္း အထူးဆြမ္းကပ္ေလ့ရွိေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ားသို႕ ဆြမ္းအိုးမ်ား၊ ဟင္းခ်ိဳင့္မ်ားကို လိုက္လံ လွဴဒါန္းၿပီး ေရစက္ခ် တရားနာ လိုက္သည္မွာ ေန႕လယ္ ၂နာရီထိုးသည္အထိ။ အသက္ႀကီးလွၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်န္းမာေရးအတြက္ စိုးရိမ္သျဖင့္ နားရန္ ေျပာေသာ္လည္း သည္ေန႕ကို အစြဲၾကီးလွေသာ အဘိုးဆႏၵကို တေဆြမ်ိဳးလံုး မလြန္ဆန္ႏိုင္ၾက။ အခုလည္း သူေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းထားေသာ သည္ဇရပ္ေပၚမွာ တညေနလံုး နားခ်င္သည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မက အဘိုးကို အေဖာ္ျပဳေနျခင္းပါ။ ေစ်းေက်ာင္းဘုရားဟု အညာသားတို႕ အလြယ္ေခၚေသာ မာရ္ေအာင္ျမင္ဘုရားမွ ဆည္းလည္းသံမ်ားက မိုးသံကိုလႊမ္းလ်က္။ အဘိုးကေတာ့ ဘုရားေရွ႕က ျခေသၤ့ႀကီး ၂ေကာင္ၾကားက ေျမကြက္လပ္ကို တမ္းတမ္းမက္မက္ ေငးလ်က္…
ေလအေ၀ွ႕မွာ မိုးစက္မႈန္မႊား တို႕က ဇရပ္တြင္း ၀င္ေရာက္ လာေသာေၾကာင့္ ဇရပ္ အတြင္းပိုင္းသို႕ ေျပာင္းထိုင္ရန္ အဘိုးကို ကၽြန္မ သြားတြဲ လိုက္သည္။ အဘိုးက ညင္သာစြာ ထရင္း
ဘိုး။ ။ငါ့ေျမးလဲ အဘိုးကို အေဖာ္ လုပ္ေပးေနရတာ ပ်င္းေနေရာေပါ့
ေျမး။ ။ပ်င္းပါဘူး ဘိုးရယ္။ သမီးက စိတ္၀င္စားေနတာ
ဘိုး။ ။ဘာကိုတုန္း ေျမးရဲ႕
ေျမး။ ။ေၾသာ္.. အဘိုးနဲ႕ သည္ေန႕ရဲ႕ ပတ္သက္ပံုကိုပါ။ ဘိုးမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားခ်က္ ရွိပံုရတယ္ေနာ္။
မေမးရဲလို႕ အသာကဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘိုးက အေ၀းကို ေမွ်ာ္ရီေငးရင္း သက္ျပင္းတခ်က္ ခ်သည္။ ၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ဟန္ျဖင့္ အသာ လွည့္ၾကည့္သည္။
ေျမး။ ။ေျမးကို ေျပာျပလို႕ရရင္ ေျပာျပပါလား ဘိုးရယ္
မ်က္၀န္းအစံုကို ခပ္ျမန္ျမန္ မ်က္ေတာင္ခတ္ရင္း အဘိုးက မိုးေပၚကို ေမွ်ာ္ၾကည့္သည္။ အရည္လဲ့ေန ေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုေၾကာင့္ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ေမာ့လိုက္ေၾကာင္း ကၽြန္မသိလိုက္ရေတာ့ တအား အံ့ၾသ သြားသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အာဏာပိုင္ေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ေတြပင္ တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရ ေသာ၊ တၿမိဳ႕ လံုးရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား အတြက္ စာျပန္ပြဲသို႕ ပင့္ေဆာင္ စာျပန္မည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို စာေမးပြဲ စစ္ရာတြင္ ကိုယ္တိုင္ ေမးခြန္းထုတ္ေသာ၊ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း အခ်စ္ဆံုးႏွင့္ မ်က္ႏွာသာ ေပးခံရဆံုး တစ္ဦးတည္းေသာ ေျမးျဖစ္လ်က္ မ်က္ႏွာရိပ္ ၾကည့္ၿပီးမွသာ စကားေျပာရဲ ရေလာက္ေအာင္ တည္ေသာ၊ အဘုိးမွာ မ်က္ရည္လည္ ရေလာက္ေသာ ခံစားခ်က္ ရွိေနသည္ကို မအ့ံၾသဘဲ မေနႏိုင္ပါေခ်။
ဘိုး။ ။ အင္း… ဘိုးတို႕က အရင္က သည္နယ္ထဲက မဟုတ္ဘူးေျမးရဲ႕။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ျမန္မာျပည္ထဲ ၀င္လာၿပီး အဂၤလိပ္ကို တုိက္ထုတ္ခါစက ဘိုးက သာသနာေဘာင္မွာေပါ့
ဘိုးဆီက မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ၾကားလိုက္ရေသာ စကားေၾကာင့္ ကၽြန္မ အသက္ရွဴဖို႕ ေမ့သြားခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးေတြကို စာေမးပြဲစစ္နိုင္တာကိုးဟု အသိတခ်က္ ၀င္းလက္သြားၿပီး စိတ္၀င္စားမႈမ်ားက ေတာင္က် ေရ လို တရေဟာ…
ေျမး။ ။အဲဒီေတာ့
ဘိုး။ ။အဲဒီေတာ့ ဘိုးလဲ လူထြက္ၿပီး ဘီအိုင္ေအရဲ႕ ေျပာက္က်ားတပ္ထဲ ၀င္ခဲ့တယ္။ တေန႕ေတာ့ တိုက္ရင္း သည္ ဘုရားေရွ႕က ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္ ေရွ႕မွာ တပ္ထြက္ခါနီး ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းက တပ္ကိုလိုက္စစ္တယ္။ စစ္ရင္း နဲ႕ စကားတခြန္း ေျပာတယ္။ ငါ့ရဲေဘာ္ ေတြကလည္း စုတ္ျပတ္ ေနတာပဲကြာ။ ေအး.. ငါလဲ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ ဘူးကြာ။ ငါ့လဲ အိပ္စရာ ေျမႀကီး၊ စားစရာ ေက်ာက္ခဲပဲ ရွိတယ္တဲ့။ တပ္ကို လိုက္စစ္ၿပီး တန္းျဖဳတ္ လို႕ေျပာၿပီး ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း လွည့္ထြက္သြားေတာ့ သူ႕ေဘာင္းဘီဖင္မွာ စုတ္ေနတာ လက္တ၀ါးေလာက္ကို ျပန္ဖာထားတဲ့ အရာႀကီးက ခုေတြးရင္ ခုထိ မ်က္ေစ့ထဲက မထြက္ဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ ခ်ဳပ္ထားရပံု ရတယ္။
ေျမး။ ။ဟာ.. ဒါဆိုဘိုးလည္း ဘီအိုင္ေအ စစ္သားေဟာင္းႀကီးပဲေပါ့။ ေျမးတို႕ လြတ္လပ္တဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္လာတာ ဘိုး တိုက္ယူခဲ့လို႕ေပါ့။ အမယ္ေလး… ဘိုးရယ္၊ ေနႏိုင္လိုက္တာ.. ဘာလို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ သည္အေၾကာင္း မေျပာျပခဲ့တာလဲ ဘိုးရယ္။ ႏို႕မို႕ရင္ ေျမးတို႕ အေစာႀကီး ကတည္းက ဂုဏ္ယူလို႕ရတာကို.. ဘိုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနဲ႕ကို အတူတူ တိုက္ခဲ့ဘူးတဲ့ ဘီအိုင္ေအ စစ္သားႀကီးပဲလို႕
ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ တရပ္စပ္ ေျပာမိေနသည္ကို အဘိုးက ႏွစ္လိုဖြယ္ၿပံဳးရင္း ေမာသြားဟန္ျဖင့္ ခဏ နားရင္း ျခင္းထဲက ေရဗူးကိုယူကာ ေရေသာက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အားယူၿပီး ဆက္ေျပာသည္။
ဘိုး။ ။ၿပီးေတာ့ ဘိုးတို႕ အတူတူ စစ္ေျမျပင္ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ျဖစ္လိုက္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ၂ရက္ဆက္တိုက္ ၃ရက္ဆက္တိုက္ မအိပ္တမ္း မနားတမ္း တိုက္ခဲ့ရတဲ့ အခါေတြလည္း ရွိတာပဲ။ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းက ကိုယ္တိုင္ ေရွ႕တန္း ထြက္ၿပီးကို တိုက္တာ။ ငတ္တာမွ ေရပါ ေသခ်ာ မေသာက္ရ ေလာက္ေအာင္ကို ငတ္တာ။ တစ္ခ်ီေတာ့ ၃ရက္ဆက္တိုက္ တိုက္ပြဲျဖစ္ၿပီး ခဏ အရွိန္ရပ္တုန္း ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းတို႕နဲ႕ တဖက္စီ ၂တပ္ခြဲၿပီး စားစရာရွာရင္း ေတာထဲမွာ ဘိုးတို႕က ေတာ၀က္ တစ္ေကာင္ ေတြ႕ေရာ.. ငတ္တာလဲ ၃ရက္ရွိၿပီ။ ေတာ၀က္ကို ေသနတ္ နဲ႕ ပစ္ဖမ္းဖို႕ ကလဲ ေသနတ္သံၾကားရင္ ၀ါးရံုေတာ နဲ႕ ေတာင္ေၾကာ တဖက္မွာ အဂၤလိပ္တပ္က ရွိေနေတာ့ တိုက္ပြဲျပန္ ျဖစ္မွာလဲ စိုးရ၊ ကိုယ့္တပ္က ပင္ပန္းေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ ကိုလည္း ငဲ့ရဆိုေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေတာ၀က္ကို ေသနတ္မသံုးဘဲ လူခ်ည့္၀င္ နပမ္းလံုးၿပီး ဖမ္းရတာ။
ေျမး။ ။ဟင္.. ဘယ္လိုဖမ္းလဲ… ေတာ၀က္က သူ႕အစြယ္နဲ႕ ျပန္ပက္မွာ မေၾကာက္ဘူးလား
ဘိုး။ ။စစ္ေတာင္ တိုက္ေနေသးတာ ေျမးရဲ႕… ေတာ၀က္ ပက္မွာ ေလာက္ေတာ့ မေၾကာက္ ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လက္ျမန္ၿပီး အားေကာင္းတဲ့ တစ္ေယာက္က ေတာ၀က္ ေျပး အပက္ကို အစြယ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ စံုကိုင္ ဖမ္းၿပီး က်န္တဲ့လူေတြက ေတာ၀က္နံေဘးကို လွံစြပ္ဖူးနဲ႕ ၀ိုင္းထိုးၾကတာ။ ေတာ၀က္က ေတာ္ေတာ္ ဆူေတာ့ (၀ေတာ့) အားေကာင္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ သတ္ယူရတယ္။ ဘာသံမွကို ေပးမထြက္ရဲဘူး။ ၿပီးေတာ့ ၀ါးပိုးလံုးကို ခုတ္ၿပီး ၀ါးက်ည္ေတာက္ကို အိုးလုပ္၊ ၀ါးကိုင္းေျခာက္ကို ထင္း၊ ၀ါးျပာကို ဆားလုပ္ၿပီး ေတာ၀က္သားကို ျပဳတ္စားရတာ။ အဲဒီေန႕က ေတာ၀က္သား ေရလံုျပဳတ္က တသက္မွာ စားလို႕ အျမိန္ဆံုး ပဲ ေျမးရဲ႕။ တတပ္လံုး ေခါင္းကို မေဖာ္ႏိုင္ဘူး။
ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ေျပာေနေသာ ဘိုးစကားေၾကာင့္ သက္ျပင္း အသာခ်မိသည္။ ဘာအနံ႕ အရသာမွ ရွိမည္ မဟုတ္ ေသာ ထိုေတာ၀က္သား ေရလံုျပဳတ္ကို တရိႈက္မက္မက္ စားေနရရွာမည့္ ဘိုးကို ေတြးရင္း သနားမိသည္။
ဘိုး။ ။ၿပီးတာနဲ႕ ခရီးဆက္ေတာ့ အဲဒီ ေတာ၀က္သားေတြကို ၀ါးက်ည္ေတာက္ ထဲသိပ္ထည့္ၿပီး သယ္သြားရတာ ေျမးရဲ႕။ ခုေခတ္လို ရိကၡာတပ္ ရွိတာ မဟုတ္ေတာ့ လမ္းမွာ ရိကၡာဆိုလို႕ ဒါေလးပဲရွိတာေလ။ ကံဆိုးခ်င္ ေတာ့ အဂၤလိပ္တပ္ ဆင္းအလာနဲ႕ ပက္ပင္းတိုးၿပီး တိုက္ပြဲ ျဖစ္ၾကျပန္ေရာ … အင္း .. ၂ည ၃ရက္ ၾကာ တယ္။ ဘိုးတို႕ ဘက္က ဒဏ္ရာရတာ ၁၀ ေယာက္၊ သူတို႕ဘက္က တပ္လံုးျပဳတ္ပဲ။ နားရင္း စားမယ္ ဆိုေတာ့ ေတာ၀က္သား ေတြက သိုးေနၿပီေလ။ ရဲေဘာ္တခ်ိဳ႕ ေတာထဲ၀င္ၿပီး စားစရာ ရွာေတာ့ ေတာ ငွက္ေပ်ာ ၂ခိုင္နဲ႕ ငွက္ေလး ၅ေကာင္ ရလာေရာ။ ငွက္ေလးကင္ၿပီး ေတာငွက္ေပ်ာနဲ႕ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း စားဖို႕ ျပင္ေပးေတာ့ ဟန္းေကာေလး ကိုင္ၿပီး မင္းတို႕ေရာ ဘာစားမလဲတဲ့။ တုန္ေနေအာင္ ဗိုက္ဆာ ေနရက္ နဲ႕ ဘိုးတို႕ကို ျပန္ေမးရွာတယ္။ ဘာမွ ျပန္မေျဖေတာ့ လိုက္ၾကည့္ေရာ။ ဒီမွာတင္ ေတာ၀က္သား အသိုးေတြ ကို ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီး အတံုးလိုက္ မ်ိဳခ်ေနရတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကို သူျမင္သြားတယ္။
ေျမး။ ။အဲဒီေတာ့
ဘိုး။ ။အဲဒီေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းက သူ႕လက္ထဲက ငွက္ေလး ၅ေကာင္ကို ထက္ျခမ္းျခမ္းၿပီး ဒဏ္ရာရေနတဲ့ ရဲေဘာ္ ဆယ္ေယာက္ကို လိုက္ေ၀တယ္။ ရဲေဘာ္ေတြကလဲ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းကို တအား ေလးစား ေၾကာက္ရြ႕ံ ၾကေတာ့ မျငင္းရဲဘူး။ ေတာငွက္ေပ်ာသီး ေတြကို အားလံုးကို လိုက္ေ၀တယ္
ေျမး။ ။အဲဒီေတာ့ သူဘာစားလဲ
အလိုက္ကမ္းဆိုး မသိႏိုင္ေတာ့ ေလာက္ေအာင္ စိတ္လႈပ္ရွားမိေသာ ကၽြန္မရဲ႕ ေမးခြန္းအဆံုးမွာ မ်က္ရည္ တစ္ေပါက္ ဘိုးမ်က္လံုးမွ ေပါက္ကနဲ က်လာသည္
ဘိုး။ ။ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းေလ… ရဲေဘာ္ေတြနဲ႕ အတူ ေတာ၀က္သား အသိုးေတြကို ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီး မ်ိဳခ်ခဲ့တယ္ ေျမးရယ္
အဘိုးစကားအဆံုးမွာ ကၽြန္မ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ငိုမိပါသည္။ ေၾသာ္… ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ႀကီး ျဖစ္ထိုက္ ၿပီး အာဇာနည္ အပီသႀကီး ပီသလွ ပါေပေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ပါေပ။ ေခါင္းေဆာင္မႈပိုင္းတြင္ အရည္အခ်င္းေရာ၊ အရည္အေသြးပါ အျပည့္၀ႀကီး ျပည့္၀လွပါေသာ၊ ရန္သူနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရာတြင္ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ စစ္ေသနဂၤ ဗ်ဴဟာ ျမင့္မားျပတ္သားသေလာက္ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္ရဲေဘာ္မ်ား အေပၚ တြင္ကား ညွာတာသနား တတ္လွေသာ၊ စိတ္ထား ျမင့္ျမတ္ သိမ္ေမြ႕လွပါေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း။ သည္လို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုမွ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ၾကံရက္ေသာ မသမာသူ လူယုတ္မာတစ္စုတြင္ ေစတနာကို ခံစားတတ္ေသာ လူ႕ႏွလံုးသား မရွိရံုမက အေကာင္း အဆိုးကိုပါ ခြဲျခားတတ္ေသာ ဦးေဏွာက္ပင္ ရွိမည္ မထင္။ ဇူလိုင္ (၁၉)ရက္… စေနေန႕။ ျခေသၤ့သားကို ေျမေခြးစားေသာေန႕။ အာဇာနည္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မ ႈနဲ႕ စိတ္ထားကို ပိုၿပီး နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ခံစားလိုက္ရေတာ့ သူ႕ကိုဆံုးရံႈးမႈအတြက္ ပိုၿပီး နင့္နင့္နဲနဲ ႏွေျမာ မိသည္။ တသိမ့္သိမ့္ရိႈက္ငိုမိေသာ ကၽြန္မရဲ႕ ဦးေခါင္းကို ဘိုးက အသာပြတ္ရင္း
ဘိုး။ ။အဲဒီေန႕က ဘိုးတို႕အားလံုးလဲ ငိုခဲ့ၾကရပါတယ္ေျမးရယ္ တဲ့
အားရေအာင္ငိုၿပီး စိတ္နည္းနည္းေပါ့သြားမွ ရိႈက္ရင္း ေခါင္းေမာ့လိုက္ေတာ့ မိုးေတာင္ တဖြဲဖြဲရြာေနရာက စဲသြားၿပီျဖစ္ေလသည္။ ဘိုးလည္း မ်က္ရည္သုတ္ေနေလၿပီ။
ေျမး။ ။ဒီအေၾကာင္းေတြကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ တခါမွ ေျမး မဖတ္ခဲ့ရဖူးဘူး ဘိုးရယ္။ ဘာလို႕ မေရးၾက တာလဲ။
ဘိုး။ ။ဗိုလ္ထြန္းလွ ကိုယ္တိုင္ ေရးသမွ်ေလးေတာင္ ထုတ္ေ၀ ျဖန္႕ခ်ီခြင့္ မရေအာင္ ပိတ္ထားခဲ့တာေတြ အမ်ားႀကီး ပါပဲ ေျမးရယ္။ တျခားလူ ေရးတာေတြလဲ ပံုႏွိပ္ျဖန္႕ခ်ီခြင့္က ရဦးမွကိုး ေျမးရဲ႕။ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းက သိသမွ်သာ ခ်ေရးရရင္ ေခါင္းေဆာင္ပံု နည္းလမ္းခ်င္း ယွဥ္ရင္ ေနာက္ေၾကာင္း မလံုသူ ေတြ ရွက္တတ္ရင္ လဲေသဖို႕ေတာင္ ေကာင္းတာကိုး။
ေျမး။ ။ဒါျဖင့္ ဘိုးက ဘာလို႕ တပ္ထဲက ထြက္လိုက္ ရတာလဲ။ ဒဏ္ရာမ်ား ရခဲ့လို႕လား ဘိုးရယ္
ဘိုး။ ။ဘီအိုင္ေအကို ဘီဒီေအ ေျပာင္းဖြဲ႕ေတာ့ ရဲေဘာ္တခ်ိဳ႕ တပ္ထဲက မထြက္မေန ထြက္ခဲ့ရတယ္။ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ေနၿပီ။ သူက တခ်ိန္ သည္စစ္အင္အား ျပန္လိုအပ္ရင္ လိုအပ္မွာမို႕ ထြက္တဲ့ ရဲေဘာ္ ေတြကို လိုအပ္ရင္ ျပန္စုႏိုင္ဖို႕ ရည္ရြယ္ စီစဥ္ခဲ့ တယ္ေလ။ ဘိုးကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေတာ၀က္သားကို ေတာ္ေတာ္ ခံစား လိုက္ရေတာ့ ေနာက္တႀကိမ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘယ္ေတာ့မွ ေတာ၀က္သား အသိုးကို ႏွာေခါင္းပိတ္ရင္း မ်ိဳမခ်ရ ေစရဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ရင္း တပ္ကေန ကိုယ့္သေဘာ နဲ႕ကိုယ္ ထြက္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းနဲ႕ စေတြ႕တဲ့ တပ္ထြက္ခဲ့တဲ့ သည္ဘုရား ေရွ႕မွာ အိမ္၀ယ္ၿပီး ေနခဲ့တယ္။ ကုန္သည္လုပ္ရင္း ရိကၡာတပ္ကို တိတ္တိတ္ ေထာက္ပံ့ခဲ့တယ္။
ေၾသာ္.. လက္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုကိုး။ ဒါေၾကာင့္ အာဇာနည္ေန႕တိုင္း ဘိုးက ဆြမ္းကပ္အမွ်ေ၀ ဥပုသ္ယူ ေနခဲ့တာကိုး။ ကၽြန္မလည္း သည္ညေနေတာ့ ညစာ စားႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ပါ။ ရင္ထဲမွာ ဆို႕နင္ နာက်င္ေနသည့္ ေ၀ဒနာကို ခံစားရင္း ကိုယ္တိုင္မၾကံဳခဲ့ဘဲ တဆင့္ၾကား ျဖစ္ေသာ ကၽြန္မပင္ သည္လို ခံစားရရင္ ဘိုးကေတာ့ ပိုလို႕ ခံစားရမွာ ေသခ်ာေလသည္။
ေျမး။ ။ဘိုးက ေတာ္လိုက္တာ… စစ္လဲတိုက္ တတ္တယ္၊ ကုန္သည္လဲ လုပ္တတ္တယ္ေနာ္
ဘိုး။ ။မုဆိုး စိုင္သင္တဲ့ ေျမးရဲ႕.. ဘိုးလည္း ဘယ္ကုန္သည္ လုပ္တတ္မွာလဲ. ခံစားခ်က္က ရွိေနေတာ့ ငါရွာရသမွ် ငါ့ဖို႕မဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားဖို႕ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္က ရွိေနေတာ့ ရိုးသား ႀကိဳးစားတဲ့သူမွာ သူ႕စိတ္က သူ႕ကိုျပန္ ေထာက္ပံ့ တတ္တယ္ ေျမးရဲ႕
ဒါနဲ႕ ဘိုးခ်မ္းသာ လာေတာ့ ျပည္သူပိုင္ သိမ္းခံရေရာေပါ့
၆၂ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းပြဲအၿပီးတြင္ စည္းစိမ္သိမ္းပြဲ အျဖစ္ ျပည္သူပိုင္ သိမ္းခံရသည္ ဟု ၾကားဖူးသျဖင့္ ကၽြန္မ သတိတရ ေမးလိုက္မိသည္
ဘိုး။ ။ဘိုးရဲ႕ ေငြေတြ ပစၥည္းေတြက ျပည္သူ တကယ္ ပိုင္သြားပါတယ္ ေျမးရယ္။ အာဏာရွင္ေတြ မပိုင္ေစရပါဘူး
ေျမး။ ။ဟင္.. ဘိုးဘယ္လိုလုပ္လိုက္လို႕လဲ
ဘိုး။ ။ဘိုးကုန္တိုက္ကို လာသမွ် စတုဒိသာ ေ၀ပစ္လိုက္ တယ္ေလ ေျမးရဲ႕.. ခ်စ္တီးဆီက ျပန္၀ယ္ထားတဲ့ ယာေျမေတြကို လုပ္သမွ် အလုပ္သမားေတြ ပိုင္ေစ၊ ေဆးတိုက္ကို ျပည္သူ႕ ေဆးရံုကိုလွဴ၊ ကုန္ကားေတြကို ေမာင္းသူ ပိုင္ေစလို႕ လႊဲေပးလိုက္ တာေပါ့။ ျပည္သူပိုင္ဆိုတာ ျပည္သူ တကယ္ ပိုင္သင့္တယ္လို႕ ဘိုးက ယူဆထားတယ္ေလ။ စကတည္းက ဘိုးက ဘုိးအတြက္ ရွာခဲ့တာမွ မဟုတ္တာေျမးရဲ႕။ လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္ တိုက္တာလဲ ျပည္သူအတြက္၊ တိုင္းျပည္ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးအတြက္ ေငြရွာတာလဲ ျပည္သူ႕ အတြက္၊ သည္လို ရွာထားတဲ့ ေငြေတြဟာလည္း ျပည္သူ႕အတြက္ပဲေလ။ သည္ေတာ့ ျပည္သူပိုင္ သိမ္းတဲ့ ကိစၥမွာေတာ့ ဘိုးအတြက္ ဘယ္လိုမွ မခံစားရပါဘူးေျမးရယ္။ ဘိုးက အသက္ကိုေတာင္ ျပည္သူ႕အတြက္ ေပးထားခဲ့ေသးတာပဲ။ သည္လိုေန႕မွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႕ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ၈ေယာက္လဲ တိုင္းျပည္အတြက္ ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ၾကလို႕ မလိုသူေတြ လုပ္ၾကံလို႕ အသက္ေပးခဲ့ ၾကရတာေလ။ တကယ္ေတာ့ သူတို႕ဟာ အေစာႀကီးကတည္းက သတ္ကြင္းတိုက္ပြဲေတြ၊ လုပ္ၾကံမႈေတြကို အလီလီ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပး ထားၾကၿပီးသားပါ။ အသတ္ခံရႏိုင္တယ္ ဆိုတာ အေစာႀကီး ကတည္းက သိသိနဲ႕ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရး၊ တို႕တမ်ိဳးသားလံုး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္စြန္႕ ေဆာင္ရြက္ေနခဲ့ၾကတာပါ။ လုပ္ၾကံခံရတယ္ ဆိုတာထက္ အသက္ေပးလွဴမႈ ၿပီးေျမာက္သြားတယ္လို႕ ယူဆရမွာပါ ေျမးရယ္။ သူတို႕ရဲ႕ အသက္ေပးမႈ ဟာလည္း အလကား မျဖစ္ဘဲ ေနာင္လာေနာင္သားေတြ အတြက္ အာဇာနည္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ ဥပမာျပစရာ၊ ဂုဏ္ယူစရာ၊ နမူနာယူစရာ ျပယုဂ္အျဖစ္ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႕ရဲ႕ အသက္ေပးမႈဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ တဖက္က နစ္နာဆံုးရံႈးမႈ ျဖစ္ေပမယ့္ ေနာင္လာေနာင္သားေတြကို ရွားပါးမြန္ျမတ္ အဖိုးတန္လွတဲ့ အာဇာနည္ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ လက္ဆင့္ကမ္း ေပးႏိုင္ရင္ ဒါဟာ အရံႈးထဲက အျမတ္ပဲေပါ့ ေျမးရယ္
ဘိုးစကားအဆံုးမွာ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္း ထသြားသည္ကို ေကာင္းစြာခံစားလိုက္ရသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ တတိုင္းျပည္လံုးက ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀မ်ားစြာအတြက္၊ ထိုျပည္သူမ်ားမွ ေမြးဖြားလာမည့္ ေနာင္လာ ေနာင္သား ျမန္မာလူမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ဘ၀ေတြအတြက္ လြတ္လပ္ေရးရဖို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႕တကြ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား သူတို႕ရဲ႕ တစ္ဘ၀စာ စဥ္းစား၊ က်င့္ၾကံ၊ ေနထိုင္၊ လုပ္ကိုင္ပံုမ်ား နမူနာယူဖြယ္ ခ်န္ရစ္ခဲ့မႈႏွင့္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအတြက္ အသက္ေပးလွဴမႈ မြန္ျမတ္စြာ ၿပီးေျမာက္သြား ေသာေန႕။ ဇူလိုင္ ၁၉ရက္ စေနေန႕။
သည္ေန႕သည္ ကၽြန္မရဲ႕ ဘ၀တြင္ အေတြးေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြ၊ စဥ္းစားေတြးေခၚပံုေတြ အေမွာင္ကင္းၿပီး အလင္းတန္း ျဖာေ၀ ေတာက္ပ လာေသာေန႕။ ၀မး္နည္းမႈ မိုးတိမ္မ်ားၾကားက အသိတရားကို အေျခခံ ေသာ အေတြးမ်ား၊ သံႏၵိဌာန္ ေနျခည္မ်ား ၀င္းလက္ ေတာက္ပစြာ ျဖာေ၀ လာေသာေန႕။ ဇူလိုင္ ၁၉ရက္ေန႕။ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေန႕။

Wednesday, July 11, 2007

အမယ္ေလးဟဲ့.. ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ပစၥည္း

မန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစုသည္ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ပစၥည္းဆိုလွ်င္ အလြန္အထင္ႀကီး ၾကပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားျပန္ လက္ေဆာင္ ဆိုလွ်င္ ေကာင္းသည္ ခ်ည္းသာဟု ထင္မွတ္တတ္ လြန္းၾကပါသည္။ ကိုလိုနီ ေခတ္ေႏွာင္း ပိုင္းမွ စကာ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ အတြင္းတြင္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ေသာ အဂၤလန္၊ ဂ်ာမနီစေသာ ႏိုင္ငံ မ်ားမွ ပစၥည္း မ်ားကို ကိုယ္သံုးစြဲ ႏိုင္ေသာ ေငြေၾကးအလိုက္ အထင္တႀကီး ၀ယ္ယူသံုးစြဲ ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ ပိုင္းေခတ္မ်ားတြင္ တိုင္းျပည္ဧ။္ စီးပြားေရး အလိုက္ ေငြေၾကး တတ္ႏိုင္လြန္း သူမ်ားက အေမရိကန္စေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံလုပ္ ပစၥည္း၊ ေငြေၾကး အသင့္အတင့္ တတ္ႏိုင္သူ မ်ားက တရုတ္ႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံလုပ္ ပစၥည္းမ်ားကို အထင္တႀကီး ၀ယ္ယူသံုးစြဲ ၾကပါသည္။ ထိုပစၥည္းမ်ားဧ။္ အရည္အေသြးကို စိစစ္ၿပီးမွ သံုးစြဲမႈမွာမူ လြန္စြာ ရွားပါးပါသည္။ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံ မ်ားႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ စစ္မွန္ေသာ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ ေၾကာင့္ ျပည္ပမွ ပစၥည္းမ်ားကို ျပည္တြင္း သို႕ တင္သြင္းႏိုင္ေရး စစ္ေဆးမႈ ေပါင္းစံု ျပဳလုပ္ၿပီး သံုးစြဲသူ အတြက္ မည္သည့္ အႏၲရာယ္မွ မရွိေၾကာင္း စိတ္ခ်ရမွ တင္သြင္းခြင့္ ရၾကသည္မွာ ထံုးစံ ျဖစ္ပါသည္။ မေကာင္းေသာ ပစၥည္းကို တင္သြင္းေသာ ကုမၼဏီ မွာလည္း မစားသာ။ မိမိ ပစၥည္း မေကာင္းပါက မိမိဧ။္ ပစၥည္း မ်ိဳးကို ပိုေကာင္းသည့္ အရည္အေသြးျဖင့္ သူတပါးက လြတ္လပ္စြာ တင္သြင္းခြင့္ႏွင့္ စိတ္ႀကိဳက္ ၿပိဳင္ဆိုင္ ေရာင္း၀ယ္ခြင့္ ရွိေနေလရာ မိမိဧ။္ ေစ်းကြက္ သူတပါးလက္ ေရာက္မည္မွာ မုခ်။ ႏုိင္ငံေတာ္ မွပင္ တရားလို ျပဳကာ တရားစြဲလည္း ခံရဦးမည္မွာ မလြဲဧကန္။ ထို႕ေၾကာင့္ မေကာင္းေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ႏိုင္ငံတြင္း မသြင္းရဲ ၾကပါေခ်။ သို႕ေသာ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အနည္းဆံုး စာရင္း၀င္ ႏိုင္ငံမ်ား တြင္မူ အာဏာရွင္ စနစ္ လက္ေအာက္မွ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ကုန္သြယ္ေရး စနစ္တြင္မူ လြတ္လပ္မႈ မရွိေသာ၊ တန္ျပန္ စစ္ေဆးခြင့္ မရွိေသာ စီးပြားေရး စနစ္တြင္ တရား၀င္ႏွင့္ တရားမ၀င္ ေမွာင္ခို စီးပြားေရးေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားမွ ၀င္ေရာက္လာေသာ ပစၥည္းမ်ားကို သံုးစြဲသူအတြက္ အႏၲရာယ္ ရွိမရွိ စစ္ေဆးၿပီးမွ တင္သြင္းမႈမွာ လံုး၀ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ လာပါေတာ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းသို႕ ယေန႕ေခတ္တြင္ ၀င္ေရာက္ေသာ ေမွာင္ခို ပစၥည္းမ်ား အနက္ လယ္ယာသံုး ေျမၾသဇာ၊ စားေသာက္ကုန္ႏွင့္ အလွကုန္ ပစၥည္းမ်ားမွာ တရုတ္၊ အိႏိၵယ ႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ တို႕မွ အမ်ားဆံုး ၀င္ေရာက္ လ်က္ရွိရာ ထိုင္းႏိုင္ငံထုတ္ ပစၥည္းမ်ားမွာ နာမည္ အႀကီးဆံုးႏွင့္ ေကာင္းသည္ဟု လူထင္ခံရဆံုး ျဖစ္ေနပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ တရားလြန္ လွခ်င္သူတို႕ စုေ၀းရာ၊ အေၾကာက္အလန္႕ မရွိ လွခ်င္တာ ကိုသာ ဦးစား ေပးေသာသူ တို႕ကို စီးပြားေရးသမား မ်ားက တရားလြန္ အျမတ္ ထုတ္ရာ ေနရာျဖစ္ပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံလုပ္ ေဘဘီေဖ့စ္ေခၚ မ်က္ႏွာသစ္ ဆပ္ျပာ Baby Face သည္ အလွကုန္ ထုတ္လုပ္ေရးတြင္ ေဆးဖက္ အ၀င္ ဆံုးႏွင့္ အေကာင္းဆံုးဆု ရရွိခဲ့ၿပီး ေရာင္းအေကာင္းဆံုး နံပါတ္တစ္ အျဖစ္ ယေန႕တိုင္ စာရင္း၀င္ဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ သူဧ။္ ေၾကာ္ျငာတြင္ သဘာ၀ႏွင္းဆီပြင့္ဧ။္ အဆီအႏွစ္မ်ားႏွင့္ သဘာ၀သစ္ဥ သစ္ဖုမ်ားျဖင့္ စီရင္ ထားေသာေၾကာင့္ သံုးစြဲၿပီးပါက မ်က္ႏွာရွိ အေရျပားမ်ား ျပန္လည္ တင္းရင္းလာၿပီး ကေလးငယ္ဧ။္ မ်က္ႏွာသဖြယ္ အေရးအေၾကာင္း ကင္းေစေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာေလသည္။ လက္ေတြ႕တြင္လည္း ထိုသို႕ေၾကာ္ျငာ သည့္အတိုင္း မ်က္ႏွာအေရ တင္းသြားေသာေၾကာင့္ မ်က္လံုးေအာက္ရွိ အေရးအေၾကာင္းမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းသေယာင္ ရွိေနခဲ့ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေျပာသလို ဟုတ္မဟုတ္ သံသယ ႀကီးသူတစ္ဦးက ဓာတ္ခြဲခန္းတြင္ စမ္းသပ္ ၾကည့္ေသာအခါ ႏွင္းဆီအႏွစ္ ေတာ့မပါ၊ ဖီေနာေခၚ ဓာတုပစည္း တစ္မ်ိဳးကိုသာ ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေၾကာက္လန္႕မိ သြားရေလသည္။ ထိုဖီေနာသည္ အဆိပ္တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ကာ လူ႕အသားအေရ မ်ားကို ထိမိပါက ေရာင္ရမ္း တင္းမာေစေသာ သတိၲ ရွိေလသည္။ ၾကာရွည္ထိေတြ႕မႈ မ်ားလာေသာအခါ ထို အဆိပ္သည္ အေရျပားကင္ဆာ ျဖစ္ေစႏိုင္သည္ အထိ အဆိပ္ ျပင္းေလသည္။ သို႕ေသာ္ တရား ဥပေဒဧ။္ အထက္ တြင္ ေငြႏွင့္ မာဖီးယား ဂိုဏ္းသားမ်ား ရွိေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ သည္အေၾကာင္းကို ထုိင္းပညာရွင္မ်ား ကိုယ္တိုင္ သိေသာ္လည္း မေဖာ္ထုတ္ရဲ ၾကပါေခ်။ လွခ်င္ေဇာျဖင့္ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း မိမိမသိလိုက္ရဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေရျပားကင္ဆာ ေရာဂါရွင္ျဖစ္ေအာင္ ေငြကုန္ခံ အလွျပင္ ေနရေသာ ဘ၀ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေရာက္ မခံရေစ လိုေသာ ေစတနာျဖင့္ အသက္ကို ရင္းၿပီး သတိေပးရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သည္ဥပမာသည္ နမူနာမ်ားစြာမွ တစ္ခု မွ်သာ ျဖစ္ေလသည္။ သည္ပစၥည္းပင္ သည္လိုျဖစ္လွ်င္ အျခားအရာ မ်ားကိုကား ေျပာစရာ မလို ထင္ပါဧ။္။ထိုမွ်သာမက ေသးပါေခ်။ ေစ်းေလွ်ာ့ ေရာင္းေသာ လမ္းေဘးဆိုင္ မ်ားက အလွကုန္ ပစၥည္းမ်ား ကို ၀ယ္ယူ သံုးစြဲျခင္း မျပဳဘဲ နာမည္ႀကီး စတိုးဆိုင္ႀကီးမ်ားတြင္ ေစ်းတင္ ေရာင္းေသာ အလွကုန္မ်ား ကိုသာ ၀ယ္ယူ သံုးစြဲ ရန္ ထိုင္းသူငယ္ခ်င္းက သတိေပး ေသာအခါ မည္သည့္ေၾကာင့္ဟု ေမးမိပါသည္။ စက္ရံု မ်ားက သူ႕နည္းလမ္း ေဖာ္ျမဴလာျဖင့္ ထုတ္လုပ္ ေသာ္လည္း စက္ဧ။္ အမွားေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ လူ႕အမွား ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ မေတာ္တဆ ေဖာ္ျမဴလာ မွားသြားေသာ အလွကုန္ ပစၥည္းမ်ားကို စည္းမ်ဥ္း ဥပေအရ ဖ်က္ဆီး ေျမျမဳပ္ ပစ္ရေလ့ ရွိေသာ္လည္း ထိုပစၥည္းပ်က္မ်ားကို လွပေသာ ထုပ္ပိုးျပင္ဆင္မႈ မ်ားျဖင့္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေအာင္ ျပင္ဆင္ၿပီး ေစ်းကြက္တြင္းတြင္ အခ်ိဳ႕က ေလွ်ာ့ေစ်းျဖင့္ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်တတ္သည္ဟု ေျပာေလသည္။ ထိုေန႕မွစကာ စာေရးသူသည္ မည္သည့္အခါမွ ထိုင္းႏုိင္ငံလုပ္ အလွကုန္ကို မသံုးစြဲ ေတာ့ပါေခ်။ တိတ္တဆိတ္ လိုက္လံ စံုစမ္းၾကည့္ ေသာအခါတြင္ကား ျမန္မာ၊ လာအိုႏွင့္ ကေမၻာဒီးယား ႏိုင္ငံ နယ္စပ္မ်ားရွိ ေမွာင္ခို ေစ်းကြက္မ်ားတြင္ ေတြ႕ရသမွ် အလွကုန္ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ စားေသာက္ကုန္ မ်ားမွာ ထိုကဲ့သို႕ေသာ ပစၥည္းမ်ားခ်ည့္ လိုလိုသာ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ အခ်ိဳ႕ ဂိုေထာင္မ်ား တြင္ ရက္လြန္ စားေသာက္ကုန္ႏွင့္ အလွကုန္မ်ားကို ထုတ္ပိုးထားေသာ အိတ္မ်ား၊ ပုလင္းမ်ားကို ဖြင့္ေဖာက္ၿပီး အိတ္သစ္၊ ပုလင္းသစ္မ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ ထုတ္ပိုး ျပင္ဆင္ လိုက္ေသာအခါ ရက္လြန္ ပစၥည္းမ်ား သည္ ရက္စြဲ အသစ္ျဖင့္ လွပတင့္တယ္ ရႈခ်င္စဖြယ္ ျပန္ျဖစ္သြားေလသည္။ ထိုပစၥည္း မ်ားကို ႏိုင္ငံျခား ျဖစ္ႀကိဳက္သူမ်ားက အဆိပ္မွန္းမသိ တမက္တေမာ ၀ယ္ယူသံုးစြဲၾကေပဦးမည္။ သည္ကိစၥသည္ စိတ္ ကူးယဥ္ မဟုတ္၊ သူတပါးကို မဟုတ္မဟတ္ စြပ္စြဲ အပုတ္ခ်ျခင္း မဟုတ္။ မယံုလွ်င္ ကိုယ္တိုင္ နယ္စပ္တြင္ သြားေရာက္ စံုစမး္ ေတြ႕ရွိႏိုင္သည့္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ သဘာ၀ ပထ၀ီ အေနအထား အရ အဆိပ္ေၾကာမ်ား ရွိေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္ ပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းရွိ တပ္ခ္ခရိုင္သည္ Cadmium အဆိပ္သင့္ေနၿပီး ထိုအဆိပ္သည္ ဦးေဏွာက္ႏွင့္ အာရံုေၾကာကို ေကာင္းေကာင္း အႏၲရာယ္ေပးပါသည္။ သို႕ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကယားႏွင့္ ကရင္နယ္စပ္တြင္ ရွိေသာ ထိုခရိုင္ထြက္ စပယ္ဆန္ေမႊးကို ျမန္မာ ေၾကးရတတ္တို႕ တမက္တေမာ ၀ယ္ယူ စားသံုး ေနၾကေခ်သည္။ ထိုင္းမ်ားကေတာ့ စပါးပင္ကို အသံုးခ်ကာ သူတို႕ေျမထဲမွ အဆိပ္ကို စပါးျမစ္ မွစုပ္ယူေစၿပီး သူတို႕ေျမလည္း အဆိပ္ေလ်ာ့ေစ၊ သူတို႕မုန္းေသာ ျမန္မာမ်ားလည္း အဆိပ္သင့္ေစ၊ သူတို႕လဲ ဆန္ေရာင္း ရေငြျဖင့္ ခ်မ္းသာ ေစေသာ သည္အႀကံကို လြန္စြာ သေဘာက် ၾကေခ်သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ အေနာက္ပိုင္းရွိ ကန္ခ်နပူရီ ခရိုင္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တနသၤာရီတိုင္းႏွင့္ နယ္နမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ ေနၿပီး ခဲဆိပ္ လြန္စြာသင့္ ေနေသာ ေျမျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုနယ္ထြက္ ဒူးရင္းသီးသည္ ခဲဆိပ္ေၾကာင့္ လြန္စြာ အနံ႕အရသာ ျပင္းေလရာ ျမန္မာမ်ား လြန္စြာ ႀကိဳက္ ေသာေၾကာင့္ တကူးတက မွာယူ စားသံုးၾကေလ သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္း နခြန္စီ သမရတ္ နယ္သည္ စိန္အဆိပ္ လြန္စြာ ျပင္းထန္ေသာ နယ္ေျမ ျဖစ္ ေသာ္လည္း ထိုနယ္မွ စိန္အဆိပ္မ်ားကို သီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးနည္းျဖင့္ ဖယ္ထုတ္ သက္ေသာေစၿပီး ထိုသီးႏွံမ်ားကို သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ မ်ားအျဖစ္ ဗူးသြင္းၿပီးလွ်င္ အထက္ပါ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အနည္းဆံုး အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားသို႕ တင္ပို႕ ေရာင္းခ်ေလသည္။ ထိုအဆိပ္မ်ားသည္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ ေသာက္သံုးရံုျဖင့္ မည္သည့္ ထူးျခားမႈမွ မျပေသာ္လည္း ထိုအဆိပ္မွာ လူဧ။္ ေက်ာက္ကပ္ အတြင္းမွ တဆင့္ ဆီးအျဖစ္ လုံး၀ ကုန္စင္ေအာင္ ထုတ္ပစ္ျခင္း မျပဳႏိုင္ပါေခ်။ ထိုအခါ ထိုအဆိပ္မ်ားသည္ လူ႕ကိုယ္တြင္းတြင္ ခိုေအာင္း စုေဆာင္းလ်က္ ရွိကာ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစေသာ ပမာဏ ျဖစ္လာသည္ အထိ စုစည္း ေနေလ့ ရွိပါသည္။ အႏၲရာယ္ျဖစ္ရန္ လိုအပ္ေသာ ပမာဏေရာက္မွ စုၿပီး အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစ၊ က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေစ ပါေတာ့သည္။ အျဖစ္မ်ားဆံုး အႏၲရာယ္မွာ ေက်ာက္ကပ္ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ကင္ဆာေရာဂါ တို႕ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ခါေသာက္ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ တစ္ဗူးလွ်င္ ထိုင္းႏိုင္ငံ တြင္ပင္ အနည္းဆံုး ၁၂ဘတ္ေပးကာ ၀ယ္ယူ ေသာက္သံုး ရေလရာ ယေန႕ ေငြလဲႏံႈးအရ ထိုင္းတစ္ဘတ္လွ်င္ ျမန္မာေငြ ၃၇က်ပ္ ရွိေလရာ ၄၄၄က်ပ္ က်သင့္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ နယ္စပ္ အေရာက္ ေစ်းမွာ ခရီးစရိတ္ႏွင့္ ကုန္သည္ အျမတ္ေငြ၊ ထိုမွတစ္ခါ နယ္စပ္တြင္ တရားမ၀င္ ကုန္သြင္းခြင့္ အတြက္ နားလည္မႈေၾကး၊ ျမန္မာဘက္ကမ္း နယ္စပ္အေရာက္ ေစ်းႏံႈး၊ ထိုမွ တဆင့္ နယ္အသီးသီးရွိ တာ၀န္ရွိ ေမွာင္ခို စစ္ေဆးေရး အရာရွိ မ်ားႏွင့္ ဂိတ္ႀကီးငယ္ တို႕အတြက္ နားလည္ မႈေၾကးႏွင့္ ခရီးစရိတ္မ်ား ထည့္ေပါင္းလွ်င္ တစ္ခါေသာက္ အခ်ိဳရည္ တစ္ဗူးဧ။္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိေသာ ေစ်းႏံႈးကို မွန္းဆႏိုင္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ အႏၲရာယ္ ကင္းေသာ အခ်ိဳရည္ကို ျမန္မာျပည္တြင္ သည္လို ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိေသာ ေစ်းႏႈံးျဖင့္ ၀ယ္ယူႏိုင္ ပါသလား။ ျမန္မာျပည္တြင္ေရာင္းေနေသာ ေစ်းျဖင့္ အႏၲရာယ္ ကင္းေသာ အခ်ိဳရည္ကို ျမန္မာျပည္ အေရာက္ မပို႕ႏိုင္ပါေခ်။ သည္ဥပမာ ကိုယူၿပီး ႏိုင္ငံျခားျဖစ္မ်ားကို မစားေသာက္မီ ေကာင္းေကာင္း စဥ္းစား ေစခ်င္ပါသည္။ သည္အရာမ်ားသည္ ထိုင္းတစ္ႏိုင္ငံ တည္းမွ ျဖစ္ရပ္မွန္ မ်ားသာ ျဖစ္ပါေသးသည္။ အျခား ႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကို ကိုယ္ေတြ႕ မသိေသး ေသာေၾကာင့္ တပ္အပ္ မေျပာႏိုင္ ေသးပါေခ်။သို႕ေသာ္ ကိုယ့္ ႏိုင္ငံသားက စားမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုေသာ စိတ္ ထုတ္လုပ္သူမ်ား ထံတြင္ ရွိႏိုင္ မရွိႏိုင္ ခန္႕မွန္း ေစခ်င္ပါသည္။ အေကာင္းဆံုး ကေတာ့ တတ္ႏိုင္လွ်င္ ကိုယ္တိုင္ ထုတ္လုပ္ေသာ သို႕မဟုတ္ ျပည္တြင္းျဖစ္ ကိုသာ အားေပး ေစခ်င္ပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွ ဓာတု ပစၥည္းမ်ားကို တင္သြင္းႏိုင္စြမ္း သိပ္မရွိလွေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ သဘာ၀ အတုိင္း ရရွိေသာ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳး နည္းပါးလွေသာ စားေသာက္ကုန္ မ်ားႏွင့္ အလွကုန္ မ်ားရွိပါသည္။ ျပည္တြင္းျဖစ္ ကိုသာ စိတ္သန္႕သန္႕ ေဘးကင္းကင္း သံုးစြဲသည္က ႏုိင္ငံျခား ျဖစ္မ်ားကို သံုးသည္ထက္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္ရာ ပိုေရာက္ပါသည္။
သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းရွိ ေျမဆီလႊာမ်ား ေရတိုက္စားမႈ ေၾကာင့္ ေမ်ာပါကုန္ကာ သီးႏွံစိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ အထြက္ႏံႈး ေလ်ာ့က် ေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားမွ မွာယူ တင္သြင္း ရရာတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ တင္သြင္းမႈ ပမာဏ အလြန္ မ်ားေလသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း ေျမၾသဇာ စက္ရံုသို႕ ေရာက္ရွိခိုက္ စပ္စု ၾကည့္ ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ပို႕မည့္ ထုတ္ကုန္ မ်ားကို ျမန္မာ နာမည္ျဖင့္ အညႊန္း ေရးထားၿပီး သီးသန္႕ ေရာင္စံုျဖင့္ ေတြ႕ရသည္။ စာေရးသူကို ျမန္မာမွန္း မသိေသာေၾကာင့္ ေစ်းႏံႈးအလုိက္ အရည္အေသြး ေလ်ာ့ေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္ ပါ ေသးသည္။ ပါ၀င္ ဓာတုပစၥည္း မ်ားကို စိစစ္မိေသာအခါ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုးမိပါသည္။ သဲမ်ား ေပၚတြင္ ဓာတုေဆးရည္မ်ားကို ပက္ဖ်န္းကာ ေျမၾသဇာမႈန္႕ အျဖစ္ ထုတ္ပိုး ေရာင္းခ်ေၾကာင္း သိလိုက္ရေလသည္။ သူ႕ေျမ ေပၚမွာမို႕ စိတ္ထိန္းလ်က္ အေရာင္မ်ား အေၾကာင္းကို ေမးမိပါသည္။ မည္သည့္အတြက္ သည္လိုအေရာင္ ျဖစ္ေနရသနည္း ဆိုေသာ္ ျပန္ေျဖပံုက သင္းပါသည္။ ေျမၾသဇာ အစစ္သည္ မည္သည့္ အေရာင္မွ် မရွိပါတဲ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားက စာမတတ္ေသာ ေၾကာင့္ အရြက္ဖ်န္း ေျမၾသဇာဆိုလွ်င္ အစိမ္းေရာင္၊ သစ္သီးဖ်န္း ေျမၾသဇာဆိုလွ်င္ အနီေရာင္ဟု ခဲြျခား ႏိုင္ရန္ ေဆးဆိုး ထားပါသတဲ့။ ျမန္မာ စိုက္ပ်ိဳးေရး သမားမ်ားက သူတို႕ေျမၾသဇာ မ်ားေၾကာင့္ သီးႏွံမ်ားပိုမို အရည္အေသြးေကာင္း ပိုမိုေရာင္းပန္း လွတာမို႕ ႀကိဳက္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ကို မ်ားစြာ တင္ပို႕ ေရာင္းခ် ရေၾကာင္း မဲ့ၿပံဳးတစ္၀က္၊ အားရၿပံဳး တစ္၀က္ႏွင့္ ရွင္းျပခ်ိန္ တြင္ကား စိတ္ဆိုးသည္မွာ ဆိုဖြယ္ မရွိေတာ့ ပါေခ်။ သစ္ျမစ္က ေျမၾသဇာကို စုပ္ယူၿပီး သစ္ပင္ရဲ႕ ပင္စည္၊ အကိုင္းအခက္ တို႕မွတဆင့္ အရြက္၊ အသီးတို႕ဆီကို သည္ေျမၾသဇာမ်ားကို ပို႕စဥ္ ထိုဆိုးေဆး မ်ားကလည္း သစ္ရည္ေၾကာ မ်ားမွတဆင့္ အသီး အရြက္မ်ားဆီသို႕ ေရာက္ရွိ သြားေတာ့သည္။ မိမိတို႕ ေစ်း၀ယ္သူ မ်ားကေတာ့ ဟင္းရြက္မ်ား စိမ္းေနလွ်င္ လတ္ဆတ္သည္၊ ဟင္းသီးသစ္သီးမ်ား၊ မုန္လာဥနီမ်ား နီရဲရႊန္းစိုေနလွ်င္ အရည္အေသြး ေကာင္းသည္ ထင္ၿပီး ၀ယ္ယူ စားသံုးပါမည္။ ထိုအခါ ရသင့္ေသာ အာဟာရမ်ား၊ သစ္သီး၀လံမ်ားမွ ထြက္ေသာ သဘာ၀ ေရာင္ျခယ္ ပစၥည္းမ်ားမွ ရေသာ ေဆးဖက္၀င္ အာနိသင္မ်ား အစား ဆိုးေဆးမ်ားသာ အစာမ်ားမွ တဆင့္ လူ႕ကိုယ္ထဲကို ၀င္ေရာက္သြား ပါေလေတာ့သည္။ ထိုဆိုးေဆးမ်ားသည္ သစ္သီး၀လံ ဆိုးေဆးေလာ၊ အ၀တ္ ဆိုးေဆးေလာ ေမးရာ အလြန္း ႏံုလြန္းသူကို သနားဟန္ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ၿပီး သစ္သီးဆိုးေဆးသာ ေျမၾသဇာမွာ ဆိုးရရင္ အရံႈးေပၚမွာေပါ့ဟု ေျပာေလေတာ့သည္။ သူတို႕သံုးေသာ ဆိုးေဆးမွာ အေပါစားအျဖစ္ဆံုးျဖစ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲ၀င္လွ်င္ လူ႕က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေစေသာ ဆိုးေဆး ျဖစ္ေလရာ ထိုေျမၾသဇာကို သံုးသေရြ႕ စားသံုးသူအားလံုး က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေတာ့မည္မွာ မလြဲဧကန္ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ထို႕ျပင္ သည္ရြက္ဖ်န္းေျမ ၾသဇာကို သံုးစြဲထားေသာ ဟင္းရြက္ကို ေရစင္စင္ မေဆးဘဲ စားမိပါလွ်င္ အစာ အဆိပ္သင့္မႈကို ခံစားရေပဦးမည္။ ေၾသာ္.. ရက္စက္ေပ့ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္။ ႏြားေခ်း၊ ၾကက္ ေခ်း၊ လူေခ်း၊ တီက်စ္စာႏွင့္ သစ္ရြက္ေဆြး ေပါင္းစပ္ ထားေသာ သဘာ၀ ေျမၾသဇာကို သံုးၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေသာ သစ္သီး၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္က ထိုႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ေျမၾသဇာထက္ အဆမ်ားစြာ သာလြန္ေကာင္းမြန္ အာဟာရျပည့္၀ကာ ေဘးကင္းပါသည္။ မိမိဧ။္ အသက္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ က်န္းမာေရးအတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ျဖစ္မွမဟုတ္၊ အျခား ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ မ်ားကိုပါ အထူး သတိ၀ီရိယ ထားကာ မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ႏိုင္ရန္ စူးစမ္း ဆင္ျခင္ၾက ပါရန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္မ်ားကို မ်က္ေစ့မွိတ္ အထင္ႀကီးမႈမ်ားကို နည္းနည္း သတိအသိထားကာ စူးစမ္းၿပီးမွ အထင္ႀကီးသင့္မွ အထင္ႀကီးရန္ႏွင့္ အခ်ိန္တို ကာလ အတြင္းတြင္ အဆင္ ေျပလွ်င္ ၿပီးေရာဆိုၿပီး မိမိဧ။္အသက္ႏွင့္ က်န္းမာေရးကို ေမ့ေလ်ာ့မႈမ်ား မရွိရေလေအာင္ သတင္းေပးရ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ယေန႕ေခတ္ရဲ႕ အမွန္တရားမ်ား

သမိုင္းထဲကငါတို႕ အခ်ိန္ေတြထဲမွာ ဆန္႕က်င္ဘက္ ျဖစ္လာေနတာ ေတြကေတာ့ ... အေဆာက္အဦးေတြ ျမင့္လာသေလာက္ စိတ္ရွည္မႈေတြ တိုေတာင္းလာတာ၊ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီးေတြ ျမင္ကြင္းက်ယ္ လာသေလာက္၊ လူေတြၾကည့္တတ္ၾကတဲ့ ရႈေထာင့္ေတြ၊ အျမင္ေတြ က်ဥ္းလာတာ၊ ပိုသံုးသေလာက္ နည္းပါးစြာ ရလာတာ၊ ပို၀ယ္သေလာက္ အၾကိဳက္နည္း လာတာ ေတြပါ။ပိုင္ဆုိင္မႈေတြအဆတိုး လာသေလာက္ တန္ဖိုးေတြက ေလ်ာ့က်လာခဲ့တယ္။ အမ်ားႀကီး ေျပာခဲ့ေပမယ့္ တကယ္ခ်စ္ခဲ လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ မၾကာခဏ မုန္းလိုက္ေသးတယ္။ ဘ၀မွာ ဘယ္လိုရုန္းကန္ ရွင္သန္မလဲ ဆိုတာကို သင္ယူေနၾကၿပီး ဘ၀ကိုဘယ္လို ေနထိုင္မလဲ ဆုိတာကို မသင္ၾကဘူး။ အခ်ိန္ကာလ ႏွစ္ေတြကို အသက္ထဲ ေပါင္းထည့္ေနၿပီး အသက္ေတြကို အခိ်န္ကာလေတြထဲ ေပါင္းမထည့္ၾကဘူးလေပၚကို သြားခ်ည္ျပန္ခ်ည္ လုပ္ခဲ့ၿပီးေပမယ့္ လမ္းကို ျဖတ္ကူးၿပီး အိမ္နီးခ်င္းကို ေတြ႕ဆံုဖို႕ကို ခက္ခဲ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို အာကာသ အျပင္ဘက္ထိ ေရာက္ေအာင္ စူးစမး္က်ဴးေက်ာ္ နယ္ခ်ဲ႕သေလာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကိုေတာ့ နည္းနည္းမွ ျပန္မသံုးသပ္ ၾကဘူး။
ေလထုကိုသန္႕စင္ေနၾကသေလာက္ ကိုယ့္စိတ္ရင္းခံ ေလးကို ညစ္ညမ္း ေစခဲ့ၾကတယ္။ အက္တမ္ေတြက ို ခြဲထုတ္ေနၾက သေလာက္ ကိုယ့္ရဲ႕ သေဘာထား အျမင္ေတြကို ဆံုးျဖတ္ရာမွာ ရႈေထာင့္စံုကေန မွန္မွန္ ကန္ကန္ ခြဲျခားေ၀ဖန္ သံုးသပ္မႈ မရွိၾကဘူး
၀င္ေငြေတြျမင့္မားလာသေလာက္ ရိုးသားမႈ ဆိုင္ရာ ကိုယ္က်င့္တရားေတြ နိမ့္ပါးလာ ခဲ့ၾကတယ္။ အေရအ တြက္ေတြ အေပၚ ျပင္းျပင္းျပျပ ဆႏၵရွိေန ခဲ့သေလာက္ အရည္အေသြး ေတြကို ေမ့ေလ်ာ့လာ ေနၾကတယ္။ အရပ္ရွည္ဖို႕ ႀကိဳးစားလာ သေလာက္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ တရားေတြ တို၀င္လာ ေနၾကတယ္။ အျမတ္အစြန္း နက္နဲမႈကို ဂရုစိုက္ သေလာက္ ယံုၾကည္စြာ ဆက္ဆံႏိုင္တဲ့ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္မႈေတြ တိမ္ေကာလာ ေနၾကတယ္။
လက္ရွိကာလဟာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႕ ေၾကြးေၾကာ္ရင္း ျပည္တြင္းစစ္ေတြ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ကာလ။ အားလပ္ခ်ိန္ မ်ားသေလာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ နည္းလာတဲ့ ကာလ။ စားစရာမ်ိဳးစံု ေပါမ်ားစြာ ေပၚေပါက္ လာသေလာက္ အဟာရ နည္းတဲ့ကာလ။ သည္ေန႕ေတြဟာ ၀င္ေငြႏွစ္ခုနဲ႕ အိမ္ေထာင္ကြဲေတြ မ်ားေနတဲ့ေန႕။ ပိုေနခ်င္ဖြယ္ ေကာင္းလာတဲ့ အိမ္ေတြနဲ႕ ၿပိဳကြဲမႈပိုၿပီး မ်ားလာတဲ့ အိမ္ေထာင္စု ေတြရဲ႕ေန႕။
သည္ေန႕ေတြဟာ ခင္းက်င္းျပသ ထားတာ မ်ားသေလာက္ ကုန္သိုေလွာင္ရံု ထဲမွာ ဘာမွမရွိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ေတြရဲ႕ေန႕။ နည္းပညာဟာ စာရႈသူေတြထံကို သည္စာကို သယ္ေဆာင္ လာတဲ့ေန႕။ စာရႈသူ ေတြကလည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ၂ခုရ သြားတဲ့ေန႕။ အထက္ပါအတိုင္း ဆက္လက္ က်င့္ၾကံ သြားမလား..
ဒါမွမဟုတ္ ဆန္႕က်င္ရာ ပိုေကာင္းတဲ့ နည္းလမ္းကို ရွာၾကံစဥ္းစား အေကာင္အထည္ ေဖာ္မလား...
ကမၻာႀကီးကေတာ့ ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနေလရဲ႕ ။

ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက သမိုင္းတြင္တဲ့ နာမည္မ်ား

လူမ်ိဳးတုိင္းလူတစ္ေယာက္ေမြးလာတာနဲ႕ အဲဒီလူကို နာမည္ေပး ကင္ပြန္းတပ္ ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ လူ တစ္ေယာက္မွာ သည္လို မိဘေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအ၀ိုင္းက ေပးတဲ့နာမည္ရယ္၊ သူ႕ရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ အခ်က္အလက္တစ္ခု (ဥပမာ။ အရပ္အေမာင္း ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္၊ လုပ္ရပ္၊ ျဖစ္ရပ္) တို႕ကို ထင္ဟပ္တဲ့ နာမည္ေျပာင္ စသျဖင့္ နာမည္မ်ား ရွိႏိုင္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မွည့္ေခၚတဲ့ နာမည္၊ သူတပါးက ကိုယ္ကို ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ မွည့္ေခၚတဲ့ နာမည္မ်ားလည္း ရွိပါတယ္။
ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ နရသီဟပေတ့မင္းဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နာမည္ေပး ဘြဲ႕ေပးတဲ့ ေနရာမွာ လက္ဖ်ားခါရ ေလာက္တယ္လို႕ သမိုင္းသုေတသီ တို႕က စာရင္း ျပဳစုခ်က္အရ သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ ဘြဲ႕ နာမည္ အရွည္ႀကီးကို အလြတ္ရတဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ဦး ရွိပါသလဲ။ ယေန႕ေခတ္ လူမ်ားကေတာ့ သူ႕ရုပ္ရည္ကို အစြဲျပဳၿပီးေခၚတဲ့ မင္းေခြးေခ်းရယ္၊ တရုတ္ေျပးမင္းရယ္ လို႕သာ မွတ္မိၾကပါတယ္။ ရုပ္ရည္နဲ႕ လုပ္ရည္ ကိုင္ရည္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ကို အစြဲျပဳၿပီး သမိုင္းတြင္တဲ့နာမည္ပါ။ ပထမ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ႀကီးက်ယ္ ျမင့္မားမႈကို အဆံုးသတ္ ေပးလိုက္တဲ့ ဘုရင္တစ္ပါးလဲ ျဖစ္ တယ္လို႕ သမိုင္းတင္ ခဲ့ပါ တယ္။
အင္း၀ေခတ္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးမင္းျဖစ္တဲ့ ---(ဘြဲ႕ေရွ႕ပိုင္းကိုမမွတ္မိ) မဟာဓမ ရာဇာဓိပတိဟာ အင္း၀ေခတ္ ပ်က္ၿပီး ဟံသာ၀တီကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ ခံရတဲ့အတြက္ ျပည္သူမ်ားက ဟံသာ၀တီပါမင္း လို႕သာေခၚၾကလို႕ အဲဒီနာမည္သာ သမိုင္းတြင္ ခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကိုတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီးရဲ႕ ငယ္နာမည္ရွင္ရဲထြတ္ နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ဘုရင္ဘြဲ႕ေတာ္ရွည္ႀကီးကုိ ခုေခတ္လူေတြအလြတ္မရ၊ မသိ၊ မမွတ္မိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တပင္ေရႊထီးဘုရင္ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ျဖစ္လို႕ ဘုရင့္ေနာင္ ဆိုတဲ့နာမည္ရယ္၊ လိုလိုခ်င္ခ်င္ေခၚၾကရတဲ့ မင္းတရားႀကီးရယ္ (မတရားမင္းႀကီးမဟုတ္ပါ)၊ သည္လို တရားမွ်တတဲ့သူ႕လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ နာမည္က ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ေတြ၊ ငယ္နာမည္ေတြကိုေက်ာ္လႊားၿပီး သတင္းႀကီး သမိုင္း၀င္ခဲ့ပါတယ္။
တတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အေလာင္း မင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ် မွာလည္း သည္အတိုင္း ျဖစ္ပါတယ္။ နန္းတက္ ဘိသိက္ပြဲမွာ ရတဲ့ သူ႕နာမည္ကို ဘယ္သူမွ မေခၚၾကဘဲ မုဆုိးဖိုရြာ သူႀကီးဘ၀က နာမည္ကိုပဲ လူေတြကေခၚၾကတာပါ။ ဘုရားဆုကို ပန္ဆင္ခဲ့လို႕ ဘုရား အေလာင္းေတာ္ ဘုရင္မင္းႀကီး အျဖစ္ အေလာင္းမင္း တရားႀကီးရယ္လို႕ နာမည္တြင္ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ဘုရင္ နာမည္ကို မွတ္မိသူ ရွိပါသလား။ သူ႕သားေတာ္ ေမာင္၀ိုင္း ဗဒံုၿမိဳ႕စားဘ၀မွ မင္းျဖစ္လာသူမွာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ သမိုင္းတြင္ အက်ယ္ဆံုး ႏိုင္ငံေတာ္ကို ပိုင္ဆိုင္သူ ျဖစ္ပါလ်က္ သူ႕ခမ်ာ ျမစ္ေတာ္ စၾကာကိုယ္ေတာ္ ေလးကိုမွီၿပီး ဘိုးေတာ္ဘုရား၊ ဘိုးေတာ္ဦး၀ိုင္း ဟုသာ ထင္ရွားရ ရွာပါသည္။ သူဧ။္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ တြင္အရွည္လ်ားဆံုး ဘြဲ႕နာမည္ကို မည္သူ မွတ္မိပါ သနည္း။ ျပည္သူေပးေသာ နာမည္သာ ပိုင္ဆိုင္ရ ေခ်သည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ေခတ္တြင္ ျမန္မာျပည္သည္ အာရွတြင္ ဘုန္းအႀကီးဆံုး၊ အင္အား အေတာင့္ တင္းဆံုး ဆိုသည္ကိုေတာ့ လူတိုင္းသိၾက ပါေခ်သည္။
အေနာက္ဖက္လြန္မင္း၊ သာလြန္မင္းတို႕မွာလည္း ထို႕အတူ။ နန္းေတာ္ အေနာက္ဖက္တြင္ လုပ္ႀကံခံရ ေသာေၾကာင့္ နတ္ရြာစံလြန္ရလို႕ အေနာက္ဖက္လြန္မင္း၊ တိုင္းကားျပည္ရြာ လြန္စြာသာလြန္ ေအးခ်မ္း ေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာမင္းျဖစ္လို႕ သာလြန္မင္း စသည္ျဖင့္ ျပည္သူကေပးေသာ နာမည္သာ သမိုင္းတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ သူတို႕ဘာသာ ေပးေသာနာမည္ မ်ားကား သာမန္ျပည္သူမ်ား ၾကားပင္ မၾကားဖူးၾကေခ်။
ထုိထိုေသာ နာမည္ႀကီးေသာ ထင္ရွားေသာမင္းတို႕တြင္ မင္းေကာင္း မင္းျမတ္မ်ား ျဖစ္ပါလ်က္ ပေဒသရာဇ္ ေခတ္တြင္ပင္ သူတို႕ကိုယ္ သူတို႕ေပးေသာ နာမည္ျဖင့္ သူတို႕သမိုင္းကို မဖံုးလႊမ္းႏိုင္။ သူတို႕ဧ။္ လုပ္ရပ္၊ ျဖစ္ရပ္တို႕ႏွင့္ သက္ဆိုင္ ေသာ ျပည္သူေပးေသာ နာမည္သာ သမိုင္းတြင္ က်န္ရစ္သည္ကို သံေ၀ဂယူ ဖြယ္ေတြ႕ရပါသည္။
ထို႕အတူ ယေန႕ေခတ္ တြင္လညး္ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ ပတ္၀န္းက်င္က ေပးေသာ နာမည္ျဖင့္သာ လူသိမ်ား ထင္ရွားေနၾကေလသည္။ ေလာရွည္၊ လန္ဘား၊ ပုတို၊ ေခြးငို၊ ခါခ်ဥ္ စသျဖင့္ ေခတ္အလိုက္ စံုလင္စြာ ေခၚေ၀ၚ သမုတ္ၾကဧ။္။ ပတ္၀န္းက်င္က ကိုယ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ရာကို ကင္ပြန္းတပ္သမွ် ခံၾကရဧ။္။ သူမ်ားကို နာမည္ေျပာင္ လိုက္ေပးေနသူ ကိုယ္တိုင္ သူ႕ကို ပတ္၀န္းက်င္က နာမည္ျပန္ ေပးလိုက္သည္ကို မသိလိုက္ဘဲ နာမည္ အေတာ္ႀကီးကို ႀကီးေန ျပန္႔ေနၿပီးခါမွ သိလိုက္ရသူ လည္းရွိေလသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ မိမိဧ။္ မိဘေဆြမ်ိဳး၊ ဘုန္းႀကီးမ်ားက ေပးၿပီး မိမိကိုယ္ မိမိမွည့္ေခၚေသာ နာမည္သည္ အေရး မႀကီး၊ မိမိဧ။္ ေျပာဆို လုပ္ကိုင္ပံု၊ ပံုပန္းသ႑ာန္နဲ႕ ျဖစ္ရပ္မ်ားက ပတ္၀န္းက်င္ကို ထင္ဟပ္ၿပီး မိမိကိုယ္ ကိုသာ ပတ္၀န္းက်င္က သမိုင္း၀င္ နာမည္ေပး ကင္ပြန္းတပ္ သြားမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ ကိုသာ သတိထားလွ်င္ျဖင့္ သမိုင္း၀င္ သြားႏိုင္သည့္ ကိုယ့္နာမည္ကို ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျပန္ေမးစရာ မလို၊ အသာ နားေထာင္ရံုႏွင့္ သိႏိုင္ေၾကာင္း ၊ သမိုင္းေကာင္းနဲ႕ သမိုင္းဆိုးကိုလည္း ပတ္၀န္းက်င္မွ ျပည္သူလူထုသာ ဆံုးျဖတ္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ ရပါသည္ခင္ဗ်ား။

ပညာေရးစနစ္ကင္ပြန္းတပ္

ဒီမိုကေရစီပညာေရးစနစ္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ အမွန္တကယ္ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ ဖို႕ အတြက္ အဲဒီႏိုင္ငံရဲ႕ တာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရမယ့္ ႏိုင္ငံသားေတြ အရည္အေသြး ျပည့္၀ေနဖို႕ အေရးတႀကီး လိုအပ္သလို အဲဒီႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ပညာ ကို သင္ၾကား ႏိုင္ဖို႕ အတြက္လည္း အဲဒီပညာကို သင္ၾကားမယ့္ လူဟာ အက်ိဳးအေၾကာင္းအဆိုးအေကာင္း ကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္စြမ္းဆိုတဲ့ဉာဏ္ရည္ (Intelligent quotient -IQ) တင္မက စိတ္ခံစားမႈ ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး စဥ္းစား ဆင္ျခင္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္စြမ္း ဆိုတဲ့ ဉာဏ္ရည္ (Emotional quotient -EQ) ပါ အထူးျမင့္မားစြာ ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာ ဥပေဒေရးရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း ဆိုင္ရာ နဲ႕ စီးပြားေရး ဆိုင္ရာ စီမံ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပညာရပ္ ေတြကို သင္ၾကား ပို႕ခ်တဲ့ တကသိုလ္ ေတြဟာ တျခား ဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားပို႕ခ်တဲ့ တကသိုလ္ ေတြထက္ ပညာသင္စရိတ္ေရာ ၀င္ခြင့္အမွတ္ပါ ျမင့္မား ေနၾကပါတယ္။ သို႕ေသာ္ အဲသည့္ပညာရပ္ကို သင္ၾကား တတ္ေျမာက္ ခ်င္ရင္ အဲသည့္ ၀င္ခြင့္စာေမးပြဲကို မေအာင္မခ်င္း ထပ္ကာထပ္ကာ ဇြဲနဘဲ ႀကီးစြာ ၀င္ေရာက္ ေျဖဆိုၿပီး ေအာင္ျမင္တဲ့ လူတိုင္း တက္ေရာက္ ပညာ သင္ၾကားခြင့္ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သည္ပညာေရး စနစ္ကို ဒီမိုကေရစီ ပညာေရးစနစ္လို႕ အမည္ေပး ကင္ပြန္းတပ္ ႏိုင္ပါတယ္။
ကၽြန္ပညာေရးစနစ္ျမန္မာႏိုင္ငံ ကိုလိုနီစနစ္ လက္ေအာက္ က်ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က နယ္ခဲ်႕ အဂၤလိပ္တို႕ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ပညာ ေရးစနစ္ကို ျမန္မာ၀ံသာႏု မ်ိဳးခ်စ္မ်ားက ကၽြန္ပညာေရး စနစ္လို႕ ကင္ပြန္းတပ္ၿပီး သပိတ္ေမွာက္ ေတာ္လွန္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကိုလိုနီ နယ္ခ်ဲ႕ အရင္းရွင္စနစ္ အတြက္ အသံုး၀င္ေလာက္တဲ့ ခိုင္းေကာင္းရံု ေလာက္ ပညာေရး ကိုသာ တကသိုလ္မ်ားမွာ သင္ၾကားေပး ေသာ္လည္း တကသိုလ္ တက္္ခ်င္သူ၊ ပညာ တက္ေရာက္ သင္ၾကားလိုသူ လူတိုင္း တက္ေရာက္ ပညာ သင္ၾကားႏိုင္ျခင္း မရွိေစဖို႕ အတြက္ ေက်ာင္းလခမ်ားကို အလြန္အမင္း ျမွင့္တင္ထားကာ ပညာတတ္ ဦးေရကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ကန္႕သတ္ ထားတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို ကိုလိုနီ ကၽြန္ပညာေရး စနစ္လို႕ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။ သို႕ေသာ္ သည္စနစ္က ေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္းလခ သာ တတ္ႏိုင္ပါက၊ ၀င္ခြင့္ စာေမးပြဲသာ ေျဖဆို ေအာင္ျမင္ပါက အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပညာ ဘာသာရပ္မွ အစျပဳကာ မိမိႏွစ္သက္ရာ ဘာသာရပ္ကို စိတ္ၾကိဳက္ သင္ယူခြင့္ရွိၿပီး သင္ေပးသမွ် ကိုေတာ့ အမွန္တကယ္ တတ္ေျမာက္ ကၽြမ္းက်င္ေစၿပီး အဂၤလိပ္စာ ကိုလည္း တကယ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ သည္ ပညာေရး စနစ္က သင္ၾကား ေပးသမွ်ကို သာမက မိမိဘာသာ သင္ယူလိုရာမ်ား ကိုလည္း ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုးကာ ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာႏိုင္ ေသာေၾကာင့္ မိမိသင္ၾကား ေနရေသာ ပညာေရး စနစ္ကို ကၽြန္ပညာေရး ျဖစ္မွန္း ျမန္မာလူေတာ္မ်ားက သိရွိလာၾကၿပီး မေက်နပ္ၾကဘဲ သပိတ္ေမွာက္ ၾကရာမွ ျမန္မာ ႏိုင္ငံဧ။္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ လမ္းစေပၚလာ ခဲ့ရသည္ကို သမိုင္းက ျပဆိုခဲ့ပါတယ္္။ ႏိုင္ငံသားမ်ား ပညာတတ္မႈႏွင့္ ပညာတတ္ ဦးေရကို အကန္႕အသတ္ျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ေသာ ပညာေရးစနစ္ကို ကၽြန္ပညာေရး စနစ္လို႕ အမည္ေပး ကင္ပြန္းတပ္ ခဲ့ၾကပါတယ္။
ကၽြန္ပညာေရးစနစ္ထက္အေမွာင္ဖံုးတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ ပညာေရးစနစ္ပညာသင္ယူခြင့္ကို ေငြေၾကးနဲ႕ ခြဲျခားတယ္ ဆိုတဲ့ ကိုလိုနီ ကၽြန္ပညာေရး စနစ္ကို ေတာ္လွန္သေယာင္ ျပဳၿပီး တကသိုလ္အဆင့္ ပညာ သင္ၾကားခြင့္ကို တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႕ အမွတ္ခြဲျခား သတ္မွတ္ၿပီး ရမွတ္ ေပၚ မူတည္လို႕ တက္ေရာက္ ပညာသင္ၾကားရမည့္ ဘာသာရပ္ကို ဗဟိုအုပ္စီး စနစ္နဲ႕ ခ်ယ္လွယ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ ၿပီး ပညာ သင္ၾကားခြင့္ ျပဳတဲ့စနစ္တစ္ခု ရွိေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားမ်ား ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ၊ အားသာရာ၊ ၀ါသနာ ပါရာကို သင္ၾကားခြင့္ မရဘဲ ကိုယ့္အရည္အခ်င္း ရမွတ္အလိုက္ ေက်ာင္းတက္ေစ ဆိုတဲ့စနစ္ ျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ေပ်ာက္ဆံုးတာ ကိုေတာင္ သတိမမူမိ ေလာက္ေအာင္ အေတာ္ဆံုး ဆိုတဲ့ နာမည္ဂုဏ္ မွာ ယစ္မူးေစတဲ့ ပညာေရး စနစ္မ်ိဳးပါ။ သည္ပညာေရးစနစ္ကို ႏိုင္ငံသား အခ်င္းခ်င္း ငါေတာ္တယ္၊ သူတတ္တယ္ ရယ္လို႕ ဂုဏ္ၿပိဳင္ရင္း စည္းလံုးမႈ ပ်က္ျပားေစတဲ့၊ အခ်င္းခ်င္း ဂုဏ္ေထာင္ရင္း လူအခ်င္းခ်င္း ေလးစားစိတ္ကို ေလ်ာ့ပါးေစတဲ့ ႏိုင္ငံသား အခ်င္းခ်င္းကို ရန္တိုက္ေပးတဲ့ စနစ္၊ လူသားတိုင္း ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္း အစစ္အမွန္ကို ေဖာ္ထုတ္ျပသခြင့္၊ ထက္ျမက္ေအာင္ ႀကိဳးစားပိုင္ခြင့္ မရွိတဲ့ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ကန္႕သတ္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ လို႕သာ ရလာတဲ့ ရလာဒ္ ေပၚမူတည္ၿပီး အေျဖထြက္ ေနပါတယ္။
ထိပ္ဆံုးပိုင္း ထက္ျမက္တဲ့ လူေတာ္ေတြကို နည္းပညာ ကၽြမ္းက်င္သူ ဆိုတဲ့ ေဘာင္ထဲ ဆြဲထည့္၊ အသင့္အတင့္ ေတာ္သူေတြကို ႏိုင္ငံတြင္းမွာ လက္ေတြ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ ၾကိဳးစား လုပ္ေဆာင္လို႕ မရတဲ့ သာမန္ ၀ိဇၨာ သိပၸံလိုင္း ထဲထည့္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း ျဖစ္တဲ့ စီးပြားစီမံနဲ႕ ဥပေဒေရးရာ ပညာရပ္ ေတြကိုေတာ့ သာမန္လူေတြ တက္ေစဆိုၿပီး အမွတ္နိမ့္ထားၿပီး သူ႕ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ထဲကို အရည္အေသြးေရာ စိတ္ဓာတ္ပါ ထက္ျမက္သူ လူေတာ္ မေရာက္လာေစတဲ့ ပညာေရး စနစ္မ်ိဳးပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားေပး ရာမွာေတာ့ အမွန္တကယ္ တတ္ေျမာက္ေအာင္ သင္ၾကားေပးမႈ မရွိရံုမွ်မက ေက်ာင္းသား မ်ား မိမိဘာသာ ေလ့လာ သင္ယူျခင္း မျပဳႏိုင္ေအာင္ ရည္ညႊန္း ကိုးကားစရာမ်ား ျဖစ္တဲ့ စာၾကည့္တိုက္မွ အစျပဳတဲ့ သင္ၾကားမႈ သင္ယူမႈ အေထာက္အကူ ျပဳမ်ားကိုပါ ျပည့္စံုေအာင္ ျဖည့္ဆည္းမႈ လံုး၀မရွိတဲ့ ပညာေရး စနစ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာရွင္မ်ားရဲ႕ မ်ိဳးဆက္မ်ား ကိုေတာ့ သည္လို လူၿပိန္းမ်ားကို ေကာင္းေကာင္း အုပ္ခ်ဳပ္ တတ္ေစမယ့္ ပညာေရာ၊ အာဏာ နဲ႕ အခြင့္အေရးပါ အျပည့္အ၀ ရေစတဲ့ သီးသန္႕ ေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားတဲ့ စနစ္လည္း ရွိပါတယ္။ သည္လို ခြဲျခားထားမွ သာလွ်င္ အာဏာရွင္ စနစ္ အဓြန္႕ရွည္ တည္တ့ံကာ အာဏာရွင္ မ်ားလည္း သားစဥ္ေျမးဆက္ ေကာင္းစား ႏိုင္မယ္လို႕ အာဏာရွင္မ်ားက ယံုၾကည္ ယူဆၾကပါတယ္။ သာမန္ ျပည္သူလူထု ေက်ာင္းသားမ်ား ဘာမွ မတတ္ဘဲ လက္ညိႈးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ တတ္ရံု၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာမွန္း တကယ္ မသိေစဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီး ဘ၀င္ျမင့္ေစတဲ့ ျမင္းမ်က္မွန္စိမ္း တပ္၊ ပါးခ်ဳပ္တတ္၊ ဇက္ခြ႕ံ၊ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္ခြပ္ ေစတဲ့ သည္စနစ္ကို စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို က်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ႏိုင္ငံသားမ်ားကို သင္ၾကားေစ တဲ့အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ ပညာေရးစနစ္ လို႕ အမည္ေပး ကင္ပြန္းတပ္ ထိုက္ပါတယ္။ ကဲ... က်ဳပ္တို႕ ဘယ္ပညာေရးစနစ္ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ပညာ သင္ၾကား ခဲ့ၾကသလဲ။ က်ဳပ္တို႕ကိုယ္တိုင္ေရာ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကသလဲ။